Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że po 25 latach piłkarska Ekstraklasa wróci do zielonej części Poznania. Czego nie udało się osiągnąć na stulecie klubu w trakcie barwnych rządów państwa Pyżalskich, uda się najprawdopodobniej wywalczyć na zbliżającą się 110 rocznicę klubu – pozostaje jedynie awansować i awans ten utrzymać jeszcze przynajmniej przez sezon. Jednak w latach dwudziestych i trzydziestych XX w. Warta Poznań była klubem o zupełnie innym statusie niż obecny. Innym, choć nie mniej kontrowersyjnym niż ostatnie 10 lat w historii Zielonych.
Warta w międzywojniu
Warta Poznań w swojej stuośmioletniej historii pochwalić może się dwoma mistrzostwami kraju – z 1929 oraz z 1947 roku. Oba z nich zostały zdobyte w latach odbudowywanej Polski i przede wszystkim w latach świetności Zielonych. Pierwsze z nich wiąże się jednak z historią niecodzienną i, zwłaszcza wówczas, kontrowersyjną, choć przypomnianą nam niestety boleśnie ledwie kilka lat temu za sprawą Bartosza Bereszyńskiego oraz Celticu Glasgow. Bo choć Poznaniacy byli w latach międzywojennych jedną z 5 – obok Wisły Kraków, Cracovii, Pogoni Lwów i Ruchu Wielkie Hajduki (obecnie Ruch Chorzów) – czołowych sił ligi, a jej ówczesny kapitan, Fryderyk Scherfke, prowadził z opaską kapitańską reprezentację Polski, to mistrzostwa Polski Warta nie zdobyła wyłącznie na boisku.
Mistrzostwo Polski 1929
Rok 1929 był rokiem szczególnym dla Poznania. To właśnie wtedy miała miejsce legendarna Powszechna Wystawa Krajowa, a o mistrzostwo polski do ostatniej kolejki biła się z krakowską Garbarnią Warta. W ostatniej kolejce miało okazać się również kto dołączy do 1. FC Katowice i będzie musiał pożegnać się z najwyższą klasą rozgrywkową w Polsce – Klub Turystów Łódź czy Czarni Lwów. Emocji dodawał także terminarz rozgrywek, który został ułożony tak, że o mistrzostwie decydować miał mecz właśnie pomiędzy łodzianami a poznaniakami. Na nieszczęście Zielonych, Warta mecz z Klubem Turystów przegrała 1:2, więc po ostatniej kolejce to Garbarnia znajdowała się na pierwszym miejscu tabeli, a poznańska Warta, musiała zadowolić się jedynie wicemistrzostwem. Splot okoliczności oraz nieuwaga sztabu szkoleniowego łodzian doprowadziła jednak do kompletnej zmiany ostatecznego wyglądu tabeli – oba gole, zapewniające Garbarni mistrzostwo, a KT Łódź utrzymanie, strzelił bowiem nieuprawniony zawodnik. Ostatecznie PZPN, po kontrowersjach związanych zarówno z samą decyzją jak i czasem jej podjęcia, uznał, że ze względu na owe niedopatrzenie, Klub Turystów ukarany zostanie walkowerem. Ostatecznie rezultat ten sprawił, że to Warta, a nie Garbarnia otrzymała pierwsze w historii klubu mistrzostwo kraju, a samych łodzian zdegradował poziom rozgrywkowy niżej, do ówczesnej klasy A.
Na podstawie:
Grabowski Ł., Encyklopedia Polskiej Piłki Nożnej, Wydawnictwo Publicat, Poznań, (b.r.)
